Nuvole bianche. Białe chmury

Czy dacie się namówić na romans historyczny?
Nie od dziś wiadomo, że uwielbiam świat literacki, który przenosi nas w czasie do XIX wiecznej Anglii, gdzie można podziwiać piękne kostiumy, delektować się inteligentnymi rozmówkami i być świadkiem nieśmiałych spojrzeń pomiędzy bohaterami.
Powieść pani Adrianny Ratajczak jest właśnie takim przykładem. Otulająca historia w której bohaterowie odznaczają się imponująco wykreowanymi charakterami. I jestem szczęśliwa, że to zasługa właśnie polskiej pisarki, która bajecznie oddała klimat i splendor dawnych czasów.
Prawdziwa Szkotka z krwi i kości Aimil to wspaniała dziewczyna, która jest bardzo błyskotliwa. Z pomocą brata odkrywa tajniki prawa. Niezwykle oczytana, gdzie niejednokrotnie potrafiła zawstydzić mężczyznę w trakcie konwersacji swoją inteligencją. Dziewczyna wyjeżdża do swojej ciotki mieszkającej w Anglii na zbliżający się sezon. Dla Amil, która była trochę niespokojnym duchem i lubiła wolność, świat konwenansów stanowił nie lada wyzwanie! Na jednym z bali poznaje młodego diuka Alistaira. Mężczyzna jest atrakcyjny i do tego majętny, więc kobiety darzą go dużym zainteresowaniem. Czy Aimil i Alistair ustatkują się wreszcie w oczach rodziny?
Powieść osnuta dużą dawką humoru i błyskotliwych dialogów, które bawią czytelnika. Uczucie, które się rozwija między bohaterami jest delikatne jak mgiełka, nie ma w nim pośpiechu. Cała historia oczarowuje, szczególnie taką miłośniczkę jak ja, która uwielbia książki Jane Austen i sióstr Brontë.
To była prawdziwa przyjemność mknąć przez strony tej powieści. Dla wszystkich miłośników literatury klasycznej, szczególnie wiktoriańskiej serdecznie namawiam na danie szansy tej pozycji.
I tak strasznie w trakcie czytania ta powieść kojarzyła mi się z moim ukochanym Outlanderem.
Z niecierpliwością zabieram się za drugi tom!
Polecam i to bardzo …

Czy dacie się namówić na romans historyczny?
Nie od dziś wiadomo, że uwielbiam świat literacki, który przenosi nas w czasie do XIX wiecznej Anglii, gdzie można podziwiać piękne kostiumy, delektować się inteligentnymi rozmówkami i być świadkiem nieśmiałych spojrzeń pomiędzy bohaterami.
Powieść pani Adrianny Ratajczak jest właśnie takim przykładem. Otulająca historia w...

Świetnie napisana. Dawno nie zachwycił mnie czyjś styl pisarski. Lekka, przyjemna, a przy okazji pełna historii. Widać, że autorka miała na tę powieść pomysł i konsekwentnie go realizował. Zdecydowanie wezmę się za drugi tom.

Świetnie napisana. Dawno nie zachwycił mnie czyjś styl pisarski. Lekka, przyjemna, a przy okazji pełna historii. Widać, że autorka miała na tę powieść pomysł i konsekwentnie go realizował. Zdecydowanie wezmę się za drugi tom.

Nie od dziś wiadomo, że mam słabość do XIX-wiecznej Anglii. Nie wiem, czy to klimat nieustających bali, wieczorków muzycznych, czy polowań na męża przez debiutujące damy. A może to po prostu czar rodzącego się uczucia, drobne gesty, zaloty czy inteligentne dialogi między dwójką ludzi. Coś, o co trzeba się postarać, zabiegać. Gdzie każde nawet najdrobniejsze spojrzenie ma znaczenie. Kompletne zaprzeczenie dzisiejszych czasów, gdzie wszystko szybko można zmienić lub wymienić. Jeśli do tego jeszcze dodam, że ta powieść oprócz tematu miłości porusza strefy łamania konwenansów i walkę o własne przekonania oraz wolność - to oświadczam, że skradziono mi serce 🖤
Dwójka cudownych bohaterów. Ona- Aimil, to nieokrzesana Szkotka. Inteligentna, pragnąca wiedzy, która za nic ma etykietę salonową. Wręcz zostaje zmuszona siłą, by przyjechać do Londynu i wziąść udział w sezonie. Ogromnie znudzona i rozczarowana Anglią, marzy by jak najszybciej powrócić w dzikie rejony Szkocji. Najlepiej bez męża. On - Alistair, młody diuk, który świeżo odziedziczył tytuł po zmarłym ojcu. Powrócił z wojennej ścieżki, by zająć się należycie majątkiem i obowiązkami. Jest oczywiście obiektem zainteresowań wszystkich Panien na wydaniu jednak sam podchodzi niechętnie do małżeństwa. Bywa zimny i niezrozumiały a demony z przeszłości zaczynają się o niego dopominać. Czy tak dwa silne charaktery mogą się zgrać? Tym bardziej, że dla jednej ze stron stawka jest większa niż myśli.
Inteligentny, błyskotliwy i oryginalny romans historyczny. Dla mnie - majstersztyk w swojej klasie 🖤 Jak dobrze, że mam już drugi tom i nie muszę czekać 🖤

Nie od dziś wiadomo, że mam słabość do XIX-wiecznej Anglii. Nie wiem, czy to klimat nieustających bali, wieczorków muzycznych, czy polowań na męża przez debiutujące damy. A może to po prostu czar rodzącego się uczucia, drobne gesty, zaloty czy inteligentne dialogi między dwójką ludzi. Coś, o co trzeba się postarać, zabiegać. Gdzie każde nawet najdrobniejsze spojrzenie ma...

Książka ok. Klimat naprawdę bardzo fajny. Jestem pod wrażeniem, że autorka potrafiła dostosować język do tamtych czasów. Jednak pozycja ta po prostu nie była dla mnie. Męczyłam się, była dla mnie nudna.

Książka ok. Klimat naprawdę bardzo fajny. Jestem pod wrażeniem, że autorka potrafiła dostosować język do tamtych czasów. Jednak pozycja ta po prostu nie była dla mnie. Męczyłam się, była dla mnie nudna.

Literatura obyczajowa z historycznym tłem, lubicie?

📚RECENZJA 📚

Pochodząca ze Szkocji, Aimil, bezsprzecznie wspaniała, ambitna i nietuzinkowa,młoda i piękna kobieta, urodzona w czasach kiedy konwenanse, aranżowane małżeństwa, reputacja i pochodzenie, stanowiły podwaliny wszelkich relacji. Kobieta z aspiracjami, głodna nauki i rozwoju osobistego, co zważywszy na czasy w jakich przyszło jej żyć, robi z niej postać iście niezwykłą.

Alistair Manners, diuk Rutland. Mężczyzna honorowy, zamknięty w sobie. Postać intrygująca, bo owiana tajemnicą z przeszłości. Choć wrażliwy, to na zewnątrz odziany w skorupę.
...i rodzące się uczucie. 😊💫

Co jest w Białych chmurach bezsprzecznie wyjątkowe?
Otóż, nie jest to jak zwykła ckliwa powieść z historycznym tłem. O jej wyjątkowości stanowią bowiem bezsprzecznie nietuzinkowe postaci, a także realizm. Dokładnie tak!
W mojej ocenie, fantastycznie została ukazana tutaj rozwijająca się relacja, bez wielkich "momentów". Nie mamy tutaj bowiem filmowych scen "miłości od pierwszego wejrzenia", a stopniowe dojrzewanie do uczucia. Miłość rodząca się niespieszne, pomiędzy dwoma, tak skrajnie odmiennymi charakterami budzi w sercu czytelnika poczucie fascynacji i nadziei.


Głęboko ujmująca, szczerze prawdziwa, fenomenalnie utkana historia ulokowana w Anglii, czasów wiktoriańskich.
Niespiesznie budowana intryga i poczucie niepewności dodają tylko "Chmurom" animuszu oraz nietuzinkowego charakteru. Książka przynosi również melancholijną refleksję nad władzą i żądzą pieniądza.
Generalnie zawsze kiedy sięgam po powieści tego typu, spodziewam się tego samego i zazwyczaj są one po prostu przewidywalne i nudne.

Natomiast, czytając "Nuvole bianche", miałam wrażenie unoszenia się na magicznej chmurze historii podsyconej wyjątkową miłością i nieprzeciętnymi postaciami. Przeniosłam się w świat bali, pięknych strojów i intryg towarzyskich. A fantastyczne, wręcz dickensowskie opisy postaci, pozwalają pokochać każdą jedną z nich.
Muszę tutaj wspomnieć o fantastycznym i nieco powściągliwym stylu pisarskim Pani Adrianny, niosący swoistą harmonię opisywanej- niesamowitej - historii "Białych chmur".
Powieść ta, pozostawiają niedosyt, który na szczęście zostanie "nakarmiony", lekturą drugiej części tej fantastycznej historii.

Bardzo polecam!
#recenzja #recenzjaksiążki #opiniaoksiążce #KsiążkowaPasja #CzytajKsiążki#BookReview
#MustRead #KsiążkowaRekomendacja #BookwormLife #Literatura #BookishThoughts #kochamksiążki #kochamczytać #bookstagram #bookstagrampolska

Literatura obyczajowa z historycznym tłem, lubicie?

📚RECENZJA 📚

Pochodząca ze Szkocji, Aimil, bezsprzecznie wspaniała, ambitna i nietuzinkowa,młoda i piękna kobieta, urodzona w czasach kiedy konwenanse, aranżowane małżeństwa, reputacja i pochodzenie, stanowiły podwaliny wszelkich relacji. Kobieta z aspiracjami, głodna nauki i rozwoju osobistego, co zważywszy na czasy w...

Alistair Manners mieszka w Anglii, wrócił z wojny, gdzie przeżył koszmar, a teraz angażuje się w interesy rodzinne, w czym pomaga matce. Matka Alistaira zachęca go także do poszukania sobie żony. Sam diuk nie ma na to najmniejszej ochoty, ale żeby nie sprawiać matce zawodu, zaczyna bywać na balach i spotkaniach towarzyskich.

Aimil Lyon-Bowes pochodzi ze Szkocji, a w Anglii znalazła ponieważ jej ojciec - lord Glamis postanowił, że powinna wreszcie wyjść za mąż. Sama dziewczyna nie chce małżeństwa, zwłaszcza ze zgorzkniałym, zgryźliwym Anglikiem. Poza tym bardzo chce się uczyć, rozwijać. Ma więc mnóstwo zainteresowań, które wręcz są nieodpowiednie dla młodej damy...

Jak ta książka jest cudnie napisana. Przede wszystkim jest niesamowicie klimatyczna, barwna, przenosząca nas w ten XIX wieczny klimat Anglii. Autorka przepięknie opisuje bale, wieczorki muzyczne, ale i pokazuje poważne rozmowy jak chociażby spotkania diuka z jego prawnikiem... Wszystko to przekazane jest nam fantastycznym językiem, idealnie oddającym klimat tamtej epoki. I dzięki temu płyniemy przez tą opowieść! Dla mnie to była wspaniała uczta czytelnicza! Fani "Dumy i uprzedzenia" oraz Brigdertonów będą zachwyceni!

Ta opowieść naprawdę wciąga. Każde z bohaterów kryje jakąś tajemnicę. On wrócił z wojny, na której wiele się wydarzyło. Ona intryguje go posiadaną wiedzą, nawet prawniczą...

To dopiero pierwsza część dylogii i myślę, że (ze względu na jej zakończenie) warto od razu zaopatrzyć się w drugą część!

Alistair Manners mieszka w Anglii, wrócił z wojny, gdzie przeżył koszmar, a teraz angażuje się w interesy rodzinne, w czym pomaga matce. Matka Alistaira zachęca go także do poszukania sobie żony. Sam diuk nie ma na to najmniejszej ochoty, ale żeby nie sprawiać matce zawodu, zaczyna bywać na balach i spotkaniach towarzyskich.

Aimil Lyon-Bowes pochodzi ze Szkocji, a w Anglii...

Alistair Manners mieszka w Belvoir Castle w Anglii. Jako diuk Rutland angażuje się w życie rodziny, pomaga matce i na jej prośbę odwiedza londyńskie salony w poszukiwaniu żony. Mężczyzna nie planuje się żenić, jednak tytuł, rodzina i ludzie coraz częściej oczekują tego od niego. Po koszmarze wojny stara się skupić na przyziemnych sprawach, jednak bale nie należą do jego ulubionej formy spędzania czasu..

Aimil Lyon-Bowes mieszka w Glamis Castle w Szkocji. Jako córka lorda Glamis posiada inne zainteresowania niż typowe panny na wydaniu - prawo, edukacja, finanse itd. Ojciec wysyła ją jednak do ciotki do Londynu, której zadaniem jest znalezienie dziewczynie męża.

Co wydarzy się w Londynie? Czy Alistair i Aimil dopią swego? Czy będą mogli zrobić to co chcą, a nie to co muszą?

Wiecie jak bardzo uwielbiam "Dumę i uprzedzenie", stąd bezgraniczna miłość do tej pozycji. Mogę śmiało powiedzieć, że jest to polska "Duma i uprzedzenie", a Pani Adrianna to polska Jane Austen 🥹 Jestem nią totalnie oczarowana. Nie mogłam się oderwać, pokochałam głównych bohaterów, a są naprawdę wyjątkowi. Fabuła jest tak intrygująca, dopracowana i nietypowa, a sama historia inteligentna z blyskotliwymi dialogami. Nie sposób tej książki nie zapamiętać, a ja nie zapomnę jej chyba nigdy. Chcę być ostrożna, ale jest to z pewnością książka, którą mogę nazwać MOJĄ, którą będę polecać każdemu i którą zachowam głęboko w moim serduszku ❤️

Alistair Manners mieszka w Belvoir Castle w Anglii. Jako diuk Rutland angażuje się w życie rodziny, pomaga matce i na jej prośbę odwiedza londyńskie salony w poszukiwaniu żony. Mężczyzna nie planuje się żenić, jednak tytuł, rodzina i ludzie coraz częściej oczekują tego od niego. Po koszmarze wojny stara się skupić na przyziemnych sprawach, jednak bale nie należą do jego...

„Nuvole Bianche. Białe Chmury” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Adrianny Ratajczak, niezbyt często sięgam po książki historyczne, jednak nie stronię od nich. Nadarzyła się okazja, aby to zmienić, więc nie zastanawiałam się zbyt długo i złapałam książkę w swoje dłonie. To pierwszy tom cyklu Chmury, charakteryzuje się piękną okładką idealnie oddającą treść tej historii. Akcja powieści zabrała mnie do Anglii w czasach wiktoriańskich, gdzie wszelkie konwenanse, pochodzenie, majątek i reputacja ma zasadnicze znaczenie. Naturalnie zdarzają się odstępstwa od tej reguły, czy jest to jednak częste? Czy w takim świecie jest miejsce na prawdziwą miłość? Czy znajdzie się w sobie siłę, aby walczyć o siebie z przeciwnościami losu?
Główną bohaterką książki autorstwa Adrianny Ratajczak pod tytułem „Nuvole Bianche. Białe Chmury” jest Aimil, to bardzo odważna dziewczyna, która pragnie od życia znacznie więcej. Uczy się i chciałaby, aby jej życie potoczyło się inaczej niż zdecydował jej ojciec. Marzyła o tym, aby mieć własną posiadłość na własność, czy wykonywać zawód, którym nie pałały się kobiety. Ojciec pragnie wydać ją dobrze za mąż, dlatego też postanawia zwrócić się o pomoc do ciotki, gdzie też wysyła Aimil. W Londynie poznaje diuka Alistaira, mężczyzna jest tajemniczy i zamożny, jednak boryka się z własnymi problemami. Odziedziczył majątek i robi wszystko, aby zająć się rodzinnym domem i majątkiem, a nie wracać wspomnieniami do trudnych przeżyć. On sam także zostaje pchnięty przez rodzicielkę, aby poszukał godnej małżonki, niechętnie wita na salonach, jednak wątpi, aby, którakolwiek z tych kobiet była dla niego właściwym wyborem. Czy, aby na pewno? Co wyniknie ze spotkania tej dwójki?
„Nuvole Bianche. Białe Chmury” to powieść, która sprawia, że podchodzi się do niej inaczej, z dozą delikatności i spokoju. Czytelnik rozkoszuje się rozwojem postaci i ich wzajemnej relacji, poznaje wykreowany świat, do którego zabrała mnie Adrianna Ratajczak. Nie wyobrażałam sobie, aby taka historia została przedstawiona w zupełnie inny sposób. Nie można nie zauważyć, ile pracy włożyła autorka w przestawienie opowieści z zachowaniem odpowiednich historycznych okoliczności, które dodały jej autentyczności. Relacja Alistaira i Aimil jest powolna, nie gwałtowna, w końcu żadne z nich nie chce się ustatkować, jak pragną tego ich bliscy. Czy coś z tego będzie? W końcu cały w tym ambaras, aby dwoje chciało na raz. „Nuvole Bianche. Białe Chmury” to hipnotyzująca lektura, która potrafi oczarować czytelniczkę, uwielbiającą kostiumowe, historyczne książki. Styl autorki został dopasowany, aby jak najlepiej oddać klimat tamtych czasów.

„Nuvole Bianche. Białe Chmury” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Adrianny Ratajczak, niezbyt często sięgam po książki historyczne, jednak nie stronię od nich. Nadarzyła się okazja, aby to zmienić, więc nie zastanawiałam się zbyt długo i złapałam książkę w swoje dłonie. To pierwszy tom cyklu Chmury, charakteryzuje się piękną okładką idealnie oddającą treść tej...

Jedna z tych książek, o której człowiek chce zapomnieć, żeby móc ją przeczytać znowu pierwszy raz.

Niektórzy mogą powiedzieć, że nie ma tu romansu. Bo co? Bo nie są na siebie napaleni jak szczerbaty na suchary od pierwszej chwili, gdy na siebie spojrzeli? Fakt, dopiero na 500 stronie całują się po raz pierwszy, ale fabuła jest na tyle ciekawa, że nawet nie czuć, że minęło tylko stron (bardziej przeraża, że do końca zostało strasznie mało).

Jak widać można napisać książkę, w której główna bohaterka nie wzdycha do faceta, który nie chce się żenić, a mimo wszystko i tak kończą razem. Można napisać książkę, bez scen seksu co parę stron, żeby tylko wyrobić normę ilości słów (czy coś).

Tutaj i Aimil i Alistair nie chcą ślubu. Z nikim. Wcale. I przez całą książkę jesteśmy świadkami ich powoli rozwijającego się uczucia, do którego przyznają się dopiero na ostatnich stronach.

I jaka to miła odmiana, że facet zakochuje się w kobiecie nie dlatego, że jest ona piękniejsza od pozostałych panien na wydaniu (i tylko dzięki temu wyjątkowa),ale w jej intelekcie i zawziętości i dopiero na samym końcu książki stwierdza, że jest najpiękniejszą kobietą na świecie.

Gdybym nie miała pod ręką drugiego tomu to bym się chyba zapłakała przy zakończeniu, że muszę czekać aż przyjdzie.

Dodatkowo super oprawa graficzna.

Jedna z tych książek, o której człowiek chce zapomnieć, żeby móc ją przeczytać znowu pierwszy raz.

Niektórzy mogą powiedzieć, że nie ma tu romansu. Bo co? Bo nie są na siebie napaleni jak szczerbaty na suchary od pierwszej chwili, gdy na siebie spojrzeli? Fakt, dopiero na 500 stronie całują się po raz pierwszy, ale fabuła jest na tyle ciekawa, że nawet nie czuć, że minęło...

Dziś słów kilka na temat książki, która skusiła mnie zarówno okładką (przyznajcie sami, że jest przepiękna!) jak i gatunkiem.
•
"Białe Chmury" są debiutem literackim Adrianny Ratajczak, trzeba przyznać, że bardzo udany i emocjonujący choć też miejscami ciut przegadany. Poznajemy w niej Amili, kobietę, która próbuje zawalczyć o swoją przyszłość w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Wysłana do Anglii nie zdaje sobie jednak sprawy, że może to być ostatni raz gdy będzie mogła sama decydować o swoim losie. Obok niej pojawia się Alistair człowiek spokojny, dumny, honorowy, ale również złamany po powrocie z wojny. Ma dość ciągłych intryg i sztucznych uśmiechów pewnie dlatego zwrócił swą uwagę na Melę, która swoją bezpośredniością nadszarpuje swą reputację. Płynęłam przez tę historię towarzysząc bohaterom w czasie ich wzlotów i upadków, przeżywałam z nimi rozterki i zmartwienia, śmiałam się z ciętych komentarzy i "dogryzek", oburzyłam się poznając intrygę ojca Amelii. Powieść ta może nie była szalenie porywająca, ale była przyjemna i choć wiem, że nie zostanie w mojej pamięci na długo to z pewnością sięgnę po drugi tom, żeby dowiedzieć się jak potoczyły się losy naszych bohaterów. Dlatego też mam ogromną nadzieję, że pojawi się na Legimi. Może ktoś wie czy będzie czy nie?

Dziś słów kilka na temat książki, która skusiła mnie zarówno okładką (przyznajcie sami, że jest przepiękna!) jak i gatunkiem.
•
"Białe Chmury" są debiutem literackim Adrianny Ratajczak, trzeba przyznać, że bardzo udany i emocjonujący choć też miejscami ciut przegadany. Poznajemy w niej Amili, kobietę, która próbuje zawalczyć o swoją przyszłość w świecie zdominowanym przez...